De tekening bootst na, imiteert en weerspiegelt,
maar schiet in die hoedanigheid steeds tekort.
De tekening kan nooit samenvallen met de
werkelijkheid en blijft dus steeds op afstand.
De tekening die de werkelijkheid beoogt, blijft altijd
een vertekening.
De tekening vertekent, vervormt en vervreemdt,
maar bereikt in die hoedanigheid net haar precisie.
Ze blijft steeds op een afstand van dé werkelijkheid
en vormt er zo het verschil van. De tekening die de
werkelijkheid tekortschiet, biedt ruimte aan datgene
wat er net ontbreekt.
De tekeningen van Matilde Everaert horen bij
deze laatste soort. Ze beginnen als snedes van de
werkelijkheid, horizontaal en verticaal, waarbij ze
de ruimtelijke realiteit in kaart brengen. Maar in
plaats van te vervallen in een zichzelf eindeloos
herhalende werkelijkheid, worden ze geleid
door herinneringen, dromen en verbeelding, om
uiteindelijk het andere te kunnen bevatten.
De tekening krijgt zo haar precisie, doordat ze in
haar nabootsing de ruimte verder tekent, doordat
ze in de imitatie de wereld rondom verdubbelt,
en doordat ze in de weerspiegeling datgene
toegankelijk maakt wat aan deze zijde geen plaats
vindt.Bart Decroos
Samen met: Tine Guns, Maika Garnica, Jonas Van Steenkiste, Sander Buyck, Filip Berte, Hannes Van Severen, Ante Timmermans, Stief Desmet, Anouk De Clercq, Mo Becha, Ilse Joliet, Elke Andreas Boon.
Roger Raveelmuseum in Machelen-aan-de-Leie (Zulte)
zondag 22 oktober 2017 t.e.m. zondag 11 februari 2018
